Señor alcalde, concelleiros e concelleiras, corporación municipal do Excmo. Concello de Pantón, autoridades, adegueiros, viticultores, veciños e veciñas deste concello, amigas e amigos visitantes, señoras e señores.
É para min unha honra inmensa estar hoxe aquí pregoando esta Mostra de Viños da Ribeira Sacra de Pantón, unha das de maior proxección de toda Galicia, especialmente desde o ano 2022, cando foi declarada de Interese Turístico Galego.
Pero a súa longa historia comezou a escribirse, como sabemos, no ano 1994 pola necesidade de dar a coñecer os viñas desta zona que carecían dunha comercialización adecuada daquela. Quen lle ía dicir a aquel grupo de persoas que tanto traballaron co apoio do que era alcalde aquel ano, José Ledo López, que esta Mostra ía ter a importancia que hoxe ten, e que os viños desta terra ían chegar tan lonxe !
Porque desde aquela primeira edición, os viños de aquí non deixaron de traspasar fronteiras para venderse tamén fóra de Galicia.
Os viños da Ribeira Sacra de Pantón xa son coñecidos e apreciados por España adiante, en diversos países de Europa, en América Latina e ata nos Estados Unidos, onde agora toca seguir loitando contra os aranceis de Donald Trump. Oxalá entren tamén pola gorxa do presidente americano e, sobre todo, na súa cabeza, para que se lle aclaren as ideas e vexa a vida con máis humor e menos amargura, algo que un bo viño, como o de Pantón, pode conseguir ata nas mentes máis retrógradas. Por iso lle digo desde aquí ó señor presidente dos EEUU que sitúe no mapa esta marabillosa Ribeira Sacra, que vai ser, máis pronto que tarde, Patrimonio da Humanidade, pola súa beleza incomparable, pero tamén pola calidade dos seus viñas. Ben sei que non se fixo o mel para a boca do asno, pero, fágame caso, señor presidente, e bótelle un gro lo. Pro be o viño desta terra e verá como lle cambia a vida. Xa verá como acaba facendo máis o amor e menos a guerra. Dígollo sen acritude, polo seu ben, polo da súa Melania, e sobre todo, polo mundo enteiro. Aprenda a valorar os pequenos praceres da vida. Viva e, sobre todo, señor presidente dos EEUU, deixe vivir.

E falando dos pequenos praceres, que mellor que socializar e compartir a vida cun bo viño, como o que ternos nesta Ribeira Sacra de Pantón! Como estamos facendo hoxe nesta Mostra que cumpre 30 anos. E os que lle quedan por cumprir! Porque estou seguro de que a súa vida vai ser moi longa, tendo en conta a boa saúde da que goza e o persoal que traballa con tanto cariño e dedicación para que así sexa. Non hai dúbida de que o éxito e o futuro están asegurados.
Unha Mostra da que son embaixador oficioso desde que souben da súa existencia; porque da calidade dos seus viños xa sabía hai moitísimo te1npo. Cando un é consciente de que xa ten máis pasado que futuro pode recordar moitas cousas e escoller sempre o que máis lle convén porque ten experiencia para facelo. Por iso podo dicir que predico co exemplo, mercando e consumindo viño da Ribeira Sacra de Pantón.

Unha das citas máis importantes que teño marcada na miña axenda é o día no que veño aquí mercar viño cun grupo de amigos da Costa da Morte. Para min é un dos días máis importantes do ano e non só pola calidade do viño que levo, senón pola sensación de tranquilidade, relax e desconexión que sinto. É como se de súpeto o meu reloxo biolóxico se movese máis lento e a vida tivese outro sentido en contacto coa natureza no medio desta paisaxe incomparable.
Non me dá chegado o día 25 deste mes para volver aquí e levar á casa unha pequeniña parte da colleita deste ano, mercada nunha das nove adegas que participan nesta edición da Mostra de Viños. Grazas a elas o viño de Pantón segue tendo sona, prestixio e unha festa con trinta anos de historia, que se di moi pronto.
Alma das Donas, Casa Moreiras, Finca Míllara, Ciudáseis, Nogueiras, Capilla, -Saíñas, Don Ventura e Corzoás.

Grazas pola vosa participación na Mostra e polo voso traballo,. agradecemento que fago extensible a tódolos viticultores. Grazas ó seu esforzo estamos celebrando hoxe a existencia dun viño extraordinario.
Eu merco nunha destas adegas por casualidade, por circunstancias da vida e porque non podo mercar en todas. Pero estou seguro de que todas elas producen un viño exquisito e de máxima calidade. Un viño que vai madurando a carón de tres ríos cheos de vida, o Miño, o Sil e o Cabe. Que é tratado con esmero e cariño por uns adegueiros e viticultores cada vez máis especializados, que saben como conseguir o mellor dunhas vides dificiles de traballar pola súa orografia pero moi xenerosas polo clima e a terra na que habitan. Valoremos pois o traballo e a experiencia da xente que vendima cada ano con esforzo e compromiso con esta paisaxe, unha das máis fermosas do mundo enteiro. Animémolos a seguiren traballando para que outros moitos poidamos gozar da calidade destes caldos da Ribeira Sacra de Pantón, que seguen gañando sona e prestixio polo mundo adiante. Que seguen evolucionando e mellorando co paso do tempo sen renunciar á súa longa historia. Porque a historia deste viño vén de moi lonxe. A mención máis antiga que se coñece do viño da Ribeira Sacra non está relacionada co Amandi, senón con Pantón.
Segundo indica o historiador Anselmo López Carreira, esta noticia figura no documento de fundación do mosteiro de Santo Estevo de Atán, un documento datado no ano 816, onde se di que o cenobio contaba con vides e maceiras.
Iso explica por que daquela facían as grandes obras en pedra que aínda hoxe vemos por aquí (mosteiros, pontes, igrexas … ) Claro, que presa tiñan por acabalas, se viño non lles faltaba!
Non eran parvos os romanos, non. Hai quen pensa que facían as pontes para comunicar mellor o territorio, pero non era así. Era para chegar ó viño moito antes, porque, se non, tiñan que dar moita volta e non daban feito. Iso si, traballar, hai que recoñecer que traballaban ben, algo dificil de entender, porque seguro que non vían o sol claro en todo o día. Por iso falaban con Baco. Seguramente sería para distinguir o branco do tinto.
A verdade é que a Baco, o deus do viño aquí tíñano ben cerca porque xa estaba no paraíso. Onde ía estar senón! Aquí estivo, está e estará o paraíso do bo viño. Por iso vos digo, viva o viño da Ribeira Sacra de Pantón!
Desde que descubrín o viño da Ribeira Sacra de Pantón, deixei de buscar porque me decatei de que xa atopara o que buscaba. Bendito o día no que descubrín esta zona e este viño !
Un viño que hoxe teño o pracer de homenaxear e honrar como merece. Uns caldos que celebran como é debido a colleita deste ano que, polo que me din, vai ser moi boa. Un ano máis irnos ter un viño de calidade, cun carácter único, marcado polo clima, polos ríos e pola ardua orografia desta terra.
Un tinto aromático con arrecendo a froita vermella e cos sabores longos e equilibrados que lle achega a súa uva principal, a mencía. E un branco exquisito con aromas e gustos ben variados, entre os que destacan os godellos. Aínda que a treixadura e a albariña tamén lle dan un amplo espectro de perfis ós brancos desta Ribeira Sacra.
Pero, señoras e señores, Pantón é moito máis que un concello de bo viño. Ten outros moitos atractivos dos que pode presumir: unha magnífica gastronomía, con carnes de alta calidade e con peixes locais como a troita e, nalgúns casos, a anguía. Uns pratos exquisitos que podemos saborear nas casas de comidas, onde nos ofrecen os sabores típicos desta zona.
Un valioso patrimonio cun románico impresionante. Aquí podemos visitar importantes igrexas e mosteiros que datan dos séculos IX e X.
San Vicenzo de Pombeiro, Santo Estevo de Atán, San Miguel de Eiré, San Fiz de Cangas. O mosteiro de Santa María e o cisterciense do Divino Salvador de Ferreira de Pantón, que segue en funcionamento desde o século X.
As rutas de sendeirismo que nos permiten gozar de paisaxes incomparables, do remanso dos ríos e da tranquilidade deste concello. Percorrendo esas rutas podemos ver marabillas como o Castro de Marce, a fervenza de Augacaída, San Cosmede, o Xanarteiro ou os miradoiros de Bazal, Pena Pombeira e A Cruz.
Aquí podemos gozar da natureza en estado puro, ó tempo que descubrimos os encantos deste territorio e da súa xente, xente amable e hospitalaria que lle ofrece ó visitante o mellor do que ten, que non é pouco. Calidade e, sobre todo, cantidade. Que non falte fartura, que estamos en Galicia, que non se diga!
Porque os galegos somos xente de traballo, pero, cando nos sentamos a comer, queremos abundancia. As máquinas non traballan sen combustible e nós, como as boas máquinas, tampouco. Para nós a comida é sagrada. Comer e beber ben é unha relixión. Podemos prescindir de moitas cousas, pero na mesa ten que haber fartura. Non podemos entender o traballo nin a vida sen comer ben. E xa non digamos, se ternos invitados. Como van marchar con fame! Quedaríanos un trauma insuperable!
Todo o mundo sabe que en Galicia se come moi ben e que somos unha potencia en turismo gastronómico, aínda que os médicos nos manden gardar a boca. Sempre lles levou moita idea privarnos do que máis nos gusta. Sempre están coa mesma cantilena: comer en exceso é malo, beber en exceso é malo. Pero de traballar en exceso nunca nos din nada. E, cando nos queixamos un pouco, aplícannos a coñecida receita de menos prato e máis zapato. Comer menos e andar máis. Pero iso de que nos vale? Con esa receita podemos vivir máis anos, si. Pero a vida váisenos facer moi longa!
Así que, comamos e bebamos como galegos e que ninguén nos quite os pequenos praceres da vida, que será o que levemos deste mundo. 

Aínda que algo de razón teñen os médicos porque hoxe en día debemos controlamos moito para evitar os problemas típicos dos tempos de fartura. Antigamente, a xente non sabía de colesterol nin de farrapos de gaita porque os excesos non eran tantos e os poucos que había pronto se queimaban co mango do sacho, da legaña ou doutras ferramentas das que agora fuximos porque disque nos causan alerxia, aínda que iso non está cientificamente demostrado.
Polo tanto, como queimamos poucas calorías, ternos que comer e beber ben. Con moderación, pero ben.

En fin, que vos vou contar que vós non saibades!, se tendes os mellores produtos da natureza regados por un dos mellares viños do mundo, como podemos comprobar hoxe nesta Mostra, que, un ano máis, reúne milleiros de persoas con máis ganas de xolda que de leria. Así que xa vou rematando o pregón prometéndovos volver para gozar dos encantos desta marabillosa Ribeira Sacra e afastarme do mundanal ruído, que cada vez me molesta máis. Supoño que será pola idade ou pola experiencia que nos dan os anos para valorar o que outros non saben, non queren ou non poden palas circunstancias persoais.
Valoremos pois a tranquilidade da vida neste rural que está pedindo axuda para non morrer tristemente abandonado. Escoitemos a súa voz e pidamos, como dicía Cunqueiro, mil primaveras máis para os nosos lugares e aldeas. Mil primaveras máis para a Galicia rural e para esta marabillosa Ribeira Sacra, patrimonio de Galicia e do mundo enteiro !

E xa emprendo a despedida
contento e agradecido
por tan bonita acollida
que humildemente recibo
por pregoar neste día

o meu viño preferido

Viva o viño de Pantón,

sexa branco, sexa tinto

ou rosado, está moi bo.

Porque é un viño distinto

porque non ten parangón

co seu sabor exquisito

co seu aroma e color!

Bendita Mostra do viño

que é festa ben animada

que con traballo e cariño,

con alegría a esgalla a

nima ós que aquí vimos

co afán de promocionala.

Hoxe cumpre trinta anos
e outros moitos que a agardan!

Longa vida desexamos
a cantos nela traballan,
e ós que de fora chegamos

con ganas de carallada,

saúde para que veñamos

cada ano nestas datas
a gozar dos seu encantos
e desta Ribeira Sacra.
E por hoxe máis non falo

que xa está ben de palabra

deixemos que sexa o viño

protagonista de gala
e así homenaxealo
nesta festa tan soada.
Festa de moito coidado
e moi ben organizada.
Un feliz día teñamos
nesta bonita xomada.

F oi un pracer saudarvos
e con esta me despido,

moitas grazas quero darvos
polo trato recibido.
Agardo non defraudarvos

porque con moito cariño
. .
uns vivas quero enviarvos

para con forza dicirvos:
Viva o viño de Pantón!
Vivan os adegueiros!

Viva a organización!
Un viva para o concello !

Feliz Mostra do Viño da Ribeira Sacra de Pantón e grazas por escoitarme!

Marcial Mouzo Vidal