Situada na beira esquerda do río Miño, a historia deste lugar relaciónase coa repoboación do bispo Odoario no século VIII  e cun enclave monástico.

Estudos arqueolóxicos realizados a finais do século XX refírense a diversas construcións que foron a base da igrexa actual. Os restos de pedras caladas prerrománicas conservados, e actualmente colocados na torre-campanario, son indicio dunha edificación anterior á igrexa conservada.

Foi construída  a principios do século XIII e amosa unha única nave rectangular con cuberta de madeira a dobre vertente e cabeceira tamén rectangular.